Yol üstüne kazılmış dikdörtgenden kuyular,
Cennet yapmış kimini, hak indinde iyiler!
Mücrimlere azap var bazısının içinde!
Yanlarına uzansan, hissedemez duyular!
Kuyuların içinden, yollar gider saraya!
Yusuf olmak gerekir, gitmek için oraya.
Ey Yusuf’un üstadı, öğret bize o, sırrı!
Merhem olsun bizdeki, şu kapanmaz yaraya!
Tüm yolları kesmişler, kare, kare kuyular!
Ne başında çıkrığı, ne içinde suyu var.
İçlerine yatmışlar, kelli, felli adamalar,
Döşek, yastık olmadan, mışıl, mışıl uyurlar.
Ne azık var ne ışık, ne telefon ne soba!
Ne sıcakta klima, ne soğukta bir aba.
Herkes kendi derdiyle baş başadır orada,
Yok, yanında tek yoldaş, yok hal soran bir oba.
Kuyuların sayısı, milyarları buluyor!
Birçoğunun boyuysa, altmış arşın oluyor.
Ortasında bir ağaç, her meyvenin hamili!
Ona bakan akiller, binler hikmet buluyor!
Kimse muaf kalamaz, o, yerlere düşmekten!
Zaten çoğu görmüyor, göz havada koşmaktan!
Alt tarafta ejderha, üst tarafta bir aslan!
Kurtulmaya yok imkân, yoksa medet o, Haktan.
Cihat ŞAHİN
17.07.2010-İZMİR
Kayıt Tarihi : 18.7.2010 08:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!