Yol – Söyleşi.. Şiiri - Mehmet Çoban

Dostum,
Bir tane aşk şiiri yazdım

İnanmam,

Gerçekten, aşk şiiri

Tamam, severek okurum,
Şimdi buna Aşk şiiri mi diyorsun?

Değil mi?
Aaaa. Beğenmedin mi yoksa?
Niye beğenmedin?

Yapma böyle…
Seviyorum, ölüyorum
Her an seni özlüyorum
Gözleri sürmelim
Saçları dalgalım
Fidan boylu sevdalım
Filan olur aşk şiiri…

İçinde, kuşlar, ağaçlar,
Gökyüzü, deniz, dağlar,
Hayaller, rüyalar
İnsanın feleğini şaşırtan
Duygulu, ağıtlı satırlar

İçinden acı özlemleri,,
Ölüm çağrıştıran duyguları
Olmazsa söz edilmez aşktan

Yaaa. benim işim çok kardeşim..
Ben Tanrı için bile ölmem, ölemem..
Daha dünyada yapacak çok işim var..
Sen tanrısı için bile ölmeyi kafasına koymayan,
İnsandan, bir kul için ölürüm demesini mi bekliyorsun! ..

Bir şey soracağım,
İçinde tanrı olan, aşk şiiri olur mu?

Olmaz mı?

Şaşıyorum, hiç aşk yaşamamışsın kusura bakma

Kim demiş, bir zamanlar
Gözlerden bir vurgun yedim
Hala aklım başımda değil
Kalbimdeki coşkusu
Hiç başıboş değil

Gölgede kalmış
Tanrıya olan büyük aşkın
Ulu sevdası altında
Ne yerlere girebiliyor
Ne göklere yükselebiliyor

Çok ince düşünüyorsun,
Bırak hayata biraz tozpembe bakmayı dene

Tozpembe hayata baktığım yıllar
Geçmişimde kaldılar
Şimdi bekliyor benden gelecek yıllar
Nerdesin gel buraya diyorlar
İşte orada bir çocuk ağlıyor
Orada bir insanın bağrı yanıyor
Bir bebek ana kucağında
Dilenciliği öğreniyor
İnsanlar çile içinde
Geçim sıkıntısı çekiyor
Hastanelerde kuyruklar
Kuyruklarda ölen emekliler
Sokaklarda çeteler,
Tedirgin, çok tedirgin insanlar
Ailecek akşamları bile gezemiyor
Kör olmuş devlet babasının gözleri
Olanı biteni görmüyor
Daha yazayım mı?

Hayır yazma! ..

Pembe olacak zaman mı şimdi?
Gözlere perde mi indi?

Diyorlar ki,
Bazı şeyleri görmemek en iyisi! ..

Yoksa kulaklar mı sağırlaştı?
Yoksa kalplerimiz mi katılaştı?
Kalplerimiz, akıllarımız,
Kara bir sevdanın karalığında
Kara, kapkara, karardı mı?

Yaşlandık kulaklar iyi duymuyor! ..

İnsanlık sevdaların,
Savrulmuş sarı, siyah saçlarında
Şehvetten kurumuş dudaklarında
Kayboldu, uzaklaştı mı şimdi?

Topla aklını başına! ..

Benim aklım başımda,

Az kaldı ömrün mezarına,
Bak geriye, bırakacağın mirasına! ..

Ben aşkta yazarım,
Ben toplumsalda yazarım..

Sana yazma mı dedik,
Anladık sen her konuda yazarsın
Eline almışsın kalemi kâğıdı
Bir oradan bir buradan
Dolandırırsın satırları
Döner durursun durmadan

Oldu mu?

Evet, dünyada dönmüyor mu?

Merak etme sen,
Dönüyor hem ne biçim bilsen?

Dursa bir anda,
Ne olur biliyor musun sen?

İşte o zaman dönmek neymiş görürsün
Dönerken durmak neymiş görürsün
Kıyametin gelir başına,
Çocuk olma al aklını başına! ..

15.05.2006 - İzmir