Yol Şiirim Şiiri - Mevlüde Kara

Sağ koltukta oturup gözlerinin içine bakıyorum.
Derinliğinde özgürleşiyorum.
Koyuluğunda prangalar takılıyor ruhuma.
Yol ışıklarıyla renkleniyor yüzün
Ellerim yüzünde.
Yaslıyorum başımı omzuna
Yüreğim kuş oluyor uçuyor gökyüzüne.
Bir ara elini tutmuş bulunuyorum
Sanki bir dağ var arkamda
Hissediyorum .
Yoldaki çizgileri bir bir geçiyoruz seninle.
Her çizgi aramızdaki bir engelmiş gibi.
Hadi biraz mola verelim
İhtiyaçlarımız var giderelim.
Benim seni öpmeye
Senin bana sarılmaya.
Sonra yine yola revan olalım.
Bitsin deriz
Ama bu yol bitmesin seninle.
Hele seninle yollar bu kadar güzelse
Uzadıkça uzasın sevdalarca

Varmak sadece birbirimize olsun.
Kentler, haneler neye varıyor ki yürekler sevmedikçe.
Bak şehirde sensin adreste.
Ve lütfen sevdiğim
Ayrılıktan zor belleme ölümü mümkünse....

Ara ara elini kalbine koy.
Yürek sesim çınlasın kalbinde.
Ahmet abinin merhabası eşlik etsin sesime.
Sonra sevdiğim
Gözün takılsın gökteki aya
Kim oturmuş öyle hilalin kucağına
Sarılmış savdiği adama
Bakmış hiç doyamayacağı gözlerinin koyuluğuna.
Bir ürperti mi hissettin?
Göz yaşım değmiştir yanağıma.
Ama sen bakma düştüğüne .
Güçsüzlüğünden değil
Taşma vakti gelmiştir bunca yıl üstüne.
Tutma da , bırak akıp gitsin o da varacağı yere.
Değil mi ki her şey özlem içinde.
O da kavuşsun işte daha öncekilere.

Bir yol şiirim olmasın mı sevdiğim
Seninle olan her güzelliği iz olsun diye bıraksam yeryüzüne.
Belki okur bir kıymet bilen,
Belki anlar bir sevgi bilmeyen.

Sen!
Bu sevda da,
Böyle benimle!
Ben!
Mavide!
Hem de seninle
Ne de güzel
Var olduk böyle...

Mevlüde Kara
15.11.2025