Yol Saçlarını Şiiri - Suna Doğanay

Yol saçlarını şimdi ey kadın!
Çevir zamanı dişlerinden tekerleklerin
İnim inim inlemekte yavru tay
Figanlar, feryatlar ve gökteki Ay
Mayın tarlasına dönmüş kor yüzünde

Bu kaçıncı yastır kapısını çalan toprağın?
Kaç dönemeç tutsak aldı ellerimizi
Bellerimizi
Sıktıkça kıskanç kemerler
İnce hastalıktan eriyip gidecek her yer

Duyuyor musun, gecenin yankıları vuruyor.
Ay kuşları ötüyor bir yerlerde.
Yıldızlar dans ediyor gönlünce
Bir çocuk kömürlükte sayıklıyor uykuyu.

Yol saçlarını şimdi ey kadın!
Ölüm gözlerine düşünce trafoların
Unutur hayat, unutturur.
Adını anmaz olur hiç kimse
Ne bir kuş sürüsü
Ne sararmış bir yaprak

Döndü mü suyun yuttuğu denizciler?
Ağızdan çıkan söz
Geçen zaman
Kaçan fırsatlar döndü mü?

Yol saçlarını şimdi ey kadın!
Hiçbir ışığın parlamadığı bir yerde
Hangi merdiven durabilir ayakta?
Çöker basamak basamak geç anlarsın…