Yol Ortası Şiiri - Burhan Perkgöz

Yol ortası bu yaş demiş şair tam ortası
Geçmiş benden ilk yılların her hatırası
Yara kalmış anılar sızlar içimde acımsı
Dönmüş bahar kalmış halinde kışımsı

Ben bugüne inat çakı taşırım cebimde
O yaşlar kalmış belleğimin bir yerinde
Taşlarım bilyelerim hala sanki elimde
Kaydığım çimli bayırın izi var dizimde

Kırık şemsiyemi uçururdu sert rüzgar
Koşarak yürürdüm soğuk ise havalar
Eğik merdivenden yuvarlanırdı kadınlar
Çınlatıyordu sokağı atılan kahkahalar

Kaldırım yok yolda çamur sıçrardı üstüme
Annem hastaydı garip bakamazdı yüzüme
Hayal kurardım kimse inanmazdı sözüme
Masumane bir hırsla esirdim düşlerime

Tek katlı sarı renkliydi eskimiş güzel evim
Her kahvaltıda kavga ederdi kardeşlerim
Paslı soba tütmez değişmezdi kaderim
Isınmazdı bir türlü donan minik ellerim

Komşu teyze su verirdi annem yoksa evde
Cezası belliydi yüzmeye habersiz gittiğimde
Çantam dağınık kemer durmazdı belimde
Masal gibiydi sanki kalbur saman içinde

Dönmez geçen günler çarkıfelek içinden
İzin mi istesem acep zaman bekçisinden
Hoyrat geçti kullandık kala kaldık aniden
Mahrumum sevdiğim elma şekerinden

Ben hep sevdim sevildim hayatım geçti
Karardı bulutlar ömrüme ömür biçti
Son saatlere kaldı zaman çok değişti
Bir saltanatın ihtişamı işte böyle bitmişti