Yol Olur Karadeniz Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Yol Olur Karadeniz

SEVGİ kalbe düşünce sürülür aşkın izi,
Kısalır bütün yollar, il olur Karadeniz,
Sancılara dönüşür yüreğe düşen sızı,
Sevdalı bakışlara dil olur Karadeniz.

Aşkın zili çalınca yollara düşer Hıdır,
Görünce Kara Gözü, başlar saygı ve hatır,
Gönül ferman buyurur: Ömrünü buna yatır,
Başlıyor seyrüsefer, yol olur Karadeniz.

Kısalır mesafeler, seyyah düşer yollara,
O dem dünya dar gelir hasret çeken kullara,
Teknoloji devrede, gerek var mı pullara?
Dikenleri kim sorar, gül olur Karadeniz.

Artık ıssız dağlara rüzgarlar başka eser,
Esir düşen bir kalbe raconu tutku keser,
Geceler uzayınca sevda nazlanır, küser,
Aşka bir kabus düşse zül olur Karadeniz!

Akıl tutulmuş olur gönül gözü bakarken,
Kor, sineye sığmayıp volkan gibi yakarken,
Dere vadiden çıkıp kalpten kalbe akarken,
Coşar sevda yağmuru, sel olur Karadeniz.

Munzur’un esmer gülü düştü Karadeniz’e,
Trabzon dur demedi kucak açınca Rize,
Kapılar açık dedi, bazen gel uğra bize,
Yaprağım var diyene dal olur Karadeniz.

Tıpkı vadiler gibi, dostluklar derin olsun,
Kışın üşütmeyesin, yazların serin olsun,
Nerde yaşarsan yaşa, gönülde yerin olsun,
Bir göze üfleyene, yel olur Karadeniz.

Sevda hali yamandır, sayılmaz üçer, beşer!
Bazen çölü yurt bilir, bazen dağları eşer,
Murada erenleri tebrik eylemek düşer,
Mutlu bir çift görünce bal olur Karadeniz.

Kızımızı dost bildik, ayrılık zor kelime,
Kader bu olsa bile, hoş gelmiyor dilime,
Her şey elde olsaydı kim gider ki ölüme?
Bir acı haber duysa lal olur Karadeniz!

Kader-kısmet denince nasibe yol görünür,
Bilinmeyen yarına hiç durmadan yürünür,
Her insan er yada geç mekanına bürünür,
Önce insan diyene kul olur Karadeniz.

Mustafa Hoşoğlu
18.09.2014