Yol Olmayınca Şiiri - Mustafa Ayık

Sırtıma giydiğim aba çul oldu
Er yiğitlerim zalimlere kul oldu
Benim seçtiklerim bir bir el oldu
Sürer bunu söyleyen dil olmayınca

Kara toprağa kazmayı ben vurdum
Serhat kapılarında nöbete ben durdum
Yeri geldiğinde vatan için can verdim
Neyleyim verdiğim canlar gül olmayınca

Benden önce zalim sen çıktın uca
Garipler çaresiz kaldı gider güce
Adaletin bu mu nerde kaldın yüce
Dünyamı durur rahman el olmayınca

Bir yanım haksız bir yanım haklı
Her birinin yüreğinde bin bir sır saklı
Haksızda zenginlik haklıda gam yüklü
Yürümez işler zengine fakir kul olmayınca

Çocuk yaştan yorgunum diyemedim gencim
Kat kat oluyor gün geçtikçe hıncım
Gelecek daha da kötü kalmadı inancım
Günler geçmiyor akan kanım göl olmayınca

Bir düzen tutturulmuş gider
Kimisinde neşe kimisinde gam keder
Kimisi sürüye benzetmiş milleti güder
Arıyı neyleyim bal olmayınca

Kırılacak çarkı sana tuzak kuran düzenin
Belki aklı başına gelecek çareyi elde gezenin
Sana yeter senin okuyup yazanın
Her can uğruna yanıp kül olmayınca

Avare söyler ağırdan alır lafı
Anlatır dili vardığınca gafı
Halkına şikayet eder bir avuç çirkefi
Gelecek özlenir mi yürünecek yol olmayınca

14.01.1988