Yol Nereye? Şiiri - Öznur Karayumak

YOL NEREYE?

Sen yokken, maviyi akıtır gözyaşım, gece terine
Kalbe indirmişken dili
Şiir açmak ister de susar lisanı kalemin

Bu yası aşkın, sürgünü nereye kadar?
Yol nereye çıkar, gitmek caddesine mi?
Niye kayıp adresi sevda türkülerinin?

Ne yargısız infazda, ne sorgusuz yasta yürek
Ne yitene hesap sorar, ne bitene ağlar
Gitmeye durmuş kör bakıştan,
Uyandıramadığım gözün karasına, kanar gün be gün

Ölüm ölüm dedikleri hangi yolun sonu?
Nereden nereye gidiş? Hangi bitişi ruhun bedenin?
Benim için ölüm; başı sonu bir ve tamlar ikiden biri

Benim için ölüm; sesinden, elinden, nurundan uzak
Her satır hecede yıkılan düş yangını
Dilsiz saati yaşamın
Gitmeye durulan acısı dilin
Ah! Darağacım...

Benim için ölüm; gözünden tetik düşürdüğün an
Gözümde başlayan yangılı sürükleniş bize dönen benlerin...
Göğsüne düşen başım,
Kalbe inişi yeniden dilin
Ve sesin kokuya karıştığı nefeslenen zamanlar
Hepsi o kadar...

Öleceksek,
Ezeli ve ebedi
Aşk için
El ele, göz göze, göğüs göğüse
Vuruşurken ölelim...

4.10.2007, Öznur KARAYUMAK

"GÜNLERDEN VUSLAT" Şiir kitabından