Yol İzlencesi Şiiri - Habibe Merih Atalay

.1.

Kuş'un kanadı, tüyü; Ağaç'ın tomruğu, teni
Arı'nın iğnesi, balı; Yılan'ın aktı zehri

bir mayasıl aşı hokkabazın eli oldu
dili oldu, bilgeliğin\kehanetin sırrı oldu
zor altında altından öz karanlıktı ışıttı satırı
aydınlandı kovuk içi kovuk uçtu uçtu kuş kuşkusu

dolandı süzüldü kondu; soktu, emdi\emzirdi
söyletti: sordu: 'sen:yaşayan', ne hikmetsin?

Bekle ki gelsin yanıt gün içinden.

Gün içinde beklenen, geciken yanıt, ertesi şafağın
'Yol İzlencesi' olarak gelir: okula gidiyordur çocuklar

yumurta yiyeceğim bugün, okula gidiyor çocuklar,
baktım saat o saat, gün bugün, devrim var

öyle de bir şey yaz ki Millet uçsun havaya!
Bebddua gibi bir cümle olmadı mı ama?

Uçsun havaya derken!! ne zaman ki?
kocaman tutuşmuş ellerim buzdan kar

okula gidiyor çocukluğum çoğul, içimden geçiyor
öyle bir güzel gelip geçiyor ki zaman devrim geçiyor

Tabii ki beğenmek anlamındaydı masumane
-ama- aklın tilkileri dil cambazlığı
anlamak istediğini anladı yine.

geçsin günler haftalar yıllar mevsimler yine.

.2.

ürpertisi sarmaşdolaş dolaş dolaş dolaş
okula gidiyordu çocukluğumla ben: yaşayan

rastlantım devrimle şen ocak olacak
en basite indirgenmiş hayatlarımızla, Evet.

Aslında bunu istiyorumdur belki de;
‘Eller havaya’ derken de aleti
gizlemiyorum mesela, elimde mi ki!
Tehdit var tabii, olmaz mı:
Söz tehdittir!

bitti şimdi okul zamanı.
vakit erken o vakit
gün doğsun bıraksınlar neşreyleyim
halim yine çok zalim buğuluyor

bir yol izlencesi andım
Türküm, çalışkandım yasaklandım
koptu gayri zembereğin bam teli
allı\telli turnalardır diyarlardan göçeli

vücut bulur simavnalı bir kayıkçı
orda burda vurgun lodosa
darülbedai aşkım çimenlere uzanıveren
vakitsiz -zor- çırçıplak geçeni durdurmak

anımsarız bir dirhem bin çekirdek dibi
okula gidiyor
çocuk
gibi.
bitmese de bitirilir bin loğusa depremi.

Susmak, tehdit değil midir, anlayana?!

Ne oluyordur bana..
olduğum şeyle yaptığım şeye bakalım bi...
işte bu olmuştur:

gün sancısı sarmışsa zamanda Şehr-i Nuh
Şırnak'tan, be hey Gazimağusa Bulvarı'na
iyi ki hâlâ o hatta
okula giden çocuklar var
devrim var.

Budur bana da olan.

Nedir? Bu işte, bu:
Yazmakla dünyanın dengesini sağlıyor gibi,
Bal'da tutarım Çam'ın kokusunu tadını
öyle severim yaşamayı: nefes alır gibi
dengemi sağlıyorumdur düz bir tel üzerindeki..

Öylesi severim ki yaşamayı, Kırlangıçlar göçe kalka
o telden şu tele, Ecdat bir halka şakırdarım
kanım şakağıdır tanın:
“Son tümsekte finale doğru yürüyüşteyim”
isterim, okula hep gitsin çocuklar.

'ben:yaşayan'
19.12.2023
varlık