Yol II Şiiri - Tunga Eralp

Yola çıktım,
Hava yağdı yağacak,
Bulutlar kapkara, katran karası,
Tek nokta dahi seçilmiyor ufukta,
Hâsılı yalnızım alabildiğine.

Çıkış o çıkış,
Ne yollar tükendi ne yalnızlığım,
Ve,
Yoldayım ben hâlâ bastıran yağmura inat,
Sırılsıklam yürüyorum,
Havadaki aşk dansı tüm ihtişamıyla sürerken yamacımda,
Damlalar kalabalık,
Ben tek.

Şu hürriyet sevdası,
Hem sürdü yola beni apansız,
Uçuşan kuşlara nazire yaparcasına,
Adeta kaçarcasına,
Zincirlerimden boşanırcasına,
Koparırcasına beni esaretimden,
Ve,
Hem de yoldan çıkardı,
Yalnızlığa terk etti,
Bir başıma.

Aklıma gelen gelirdi ya başıma hep,
Kaderin takibi amansız olurmuş, şimdi anladım,
Çok geç,
Zaman çoktan kanat çırptı atiye,
Kayıverdi hayallerim avuçlarımdan,
Ne fayda bilsem gerçeği,
Aslolan anı yaşamakmış,
Unutmadan geçmişi,
Hayâl ederek geleceği,
Ne anlar kaçırdım,
Ne zamanlar,
Ve,
Ben hâlâ esaretindeyim yalnızlığın,
Hükümsüz,
Tek başıma.

Ağlarken gökyüzü biteviye,
Her an oluş halindeyken her şey,
Sanki,
Ben kaldım geriye,
Sıyrılıp bütün o hengameden yaşanan,
Islak,
Ve,
Tek.