Yol Hali Şiiri - Edip Cangönül

Bir minibüsün üstündesin;
Altın tahta,
Üstün tahta,
Sağın, solun,
Önün, arkan.
Araba kasise girse
Tıngırsın, mıngırsın
Kafa, göz,
Sırt, but
Vurur bir o yana bir bu yana.
Ne durduğunu bilirsin minibüsün
Ne gittiğini
Herkes inip binebilir
Senin gıkın bile çıkamaz, lal olmuşsun
Sırtım acıdı bile diyemezsin
İşte öyle bir yolculuk
Bir top bez içinde
Ne sen bunun farkındasın
Ne minibüs

Minibüs durur bir yazıda
Eller üstünde inersin
İnsanlar baş tarafını tutmak için yarışırlar, hoyrat
Bırakın ulan diyemezsin

Yuvarlanacağın çukura geldiğinde açarlar kapağını tabutun
Aydınlık vardır göremezsin
Toprak sıcak ve yumuşaktır kahrolası tahtalara nispet
Hissedemezsin
Yığınla oksijen molekülü vardır çevrende
Soluyamazsın

Sen bitmişsin