Azıcık aralıklı kalan perdeden günün ilk ışıkları gülümseyerek giriyor odama. Gün, çağırdığım bir çocuğa benziyor; aydınlık yüzlü, sevimli, umutlu.
Ufka bakıyorum. Minnacık bir kuştan farklı değil bekleyenleriyle kucaklaşmaya can atan yolcuları limana taşıyan gemi.
Hazır güneşi bulmuşken mavi dalgaları yara yara o yöne doğru mu gitsem? Düş benimkisi. Ne ki bilmem kaç milyon yıldan beri denizin ortasında kendi yazgısıyla duran şu irili ufaklı adalara ne demeli? Yanılmış olamam; yakınlaşan gemi değil, adalar yakınlaşıyor o gemiye…
Bahar geldi gelecek.
Sana şiirler okuyacağım, gitme
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Devamını Oku
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta