Yol Gösterici Şiiri - İbrahim Soyalar

Pat diye ölüverdim işte!
Kulaklarımda uğuldayan
Soluk bir senfonisin artık.
Ellerimin uçlarında olmayan
Bir zaman var az uzağımda,
Göz kapaklarımın içine doğru
Donuklaşan anılarda.
Silikleşen ve kaybolan
İnsanlar sıralanmış önümde,
Hareketsizlik ya da huzur
Sadece gördüğüm.
Pınarında kurumuş gözyaşı
Hüznü dökülür yanaklardan,
Boyun bükmüş başaklar
Kurur dalında suskun.
Telaşın olmadığı noktanın
Dengesizliğinde ayağım,
Tek soluk alışlık
Zamanın ucunda kahır.
Uzun uzadıya giden
Katarların eşliğinde,
Töreni soğuk ayazda
İnce sızısı var ölümün.