Yol Gerek Bana Şiiri - Kasım Kaplan

Yol vardır sürünmek cana minnettir,
Yol vardır yürümek zordur insana.
Bir yer, hayalimde adı cennettir,
Oraya götüren yol gerek bana.

Susamış sevgiye, kurudu gönlüm
Soldu çiçeklerim sustu bülbülüm.
Maşuksuz, perişan geçiyor ömrüm.
Sevdaya götüren yol gerek bana.

Gurbette yaşarım kara bahtımı
Hasret viran etti gönül tahtımı.
Yar ile aramda bozdu ahtımı,
Sılaya götüren yol gerek bana.

Beni mahkûm etti gurbet diyarı
Sardı yüreğime ah ile zarı.
Nideyim gölleri, küçük suları
Deryaya götüren yol gerek bana.

Hüzün nakış nakış işledi beni,
Dertler ateş ateş yaktı bedeni.
Çile emziriyor Hakka gideni,
Safaya götüren yol gerek bana.

Nefsimin elinden perişan oldum
Unuttum kendimi gaflete daldım.
Şaşırdım yolumu ortada kaldım
Mevla’ya götüren yol gerek bana.