Yol dikenle dolacaksa gül de olmasın artık.
Göğün kuşağını saklayıp rengini siyaha çalacaksa, yol da olmasın.
Batan kıymıklar haddini aşıyor tabanlarımda, nicesi göz kırpıyor tavanlarımda.
Bir yerimden kanatacaksa eğer bir gün filizler, ümitlere yemyeşil türküler mırıldanmasın.
Yalın halime şiirler yaktırıp dünü burnumda tüttürecekse o kollar, beni hiç sarmasın.
Bulutlara tutunmak imkânsız düşerken!
Kanatlarım kırılacaksa nihayetinde, hiç kanadım olmasın; uçmak olmasın.
En köküne kibrit suyu dökülecekse inançlarımın köklerinin, inanmak olmasın…
Selim Akgün
Kayıt Tarihi : 19.12.2023 22:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!