Yol (deneme) Şiiri - Usame Balıkcı

Yolculuk...
Yol...
Yolcu...
Yine bir menzile doğru yol alıyorum. Kaldığım belki de başladığım belki de bitirdiğim yerden devam etmeye doğru bir adım daha atıyorum.
Gönül bahçesiyle zihin toprağına ekilecek tohum, dikilecek fidanlar var.
Güz bu sene misafirliğini kısa tuttu. Büsbütün veda etmese de kapının eşiğine vardı, yakında müsaade ister, ayrılır.
Bahârı karşılamak için hazırlık yapmaya başlamalı. Elleri boş gelmez elbet. Heybesinde mutlaka biraz hüzün, biraz sevinç bulundurur. Biz de rızkımızda ne varsa baş, göz üstü ederiz.
Öyle ya...
Olacakla öleceğin önüne geçilmezmiş. Kısmetse olur, kaderse çekilir. Zamânın oyunları türlü türlüdür. Insanoğlunun üzerine doğan her günün ardından karanlık bir gece mutlaka gelir.
Kapımız açık, buyursun gelsin...

Zaman değirmeninde yoğrulduk. Dehrin hazânını da gördük bahârını da. Istenildiğinde alınan, çalışıldığında kazanılan, özlenildiğinde kavuşulan bir gelecek olmadığını bildik.
Bildik bilmesine de insanız sonuçta, bakarsın bir hayâl çıkagelir gözü bağlar, kulağı tıkar, gönülle eğleşir.
Dünya bu.
Yol bu.
Hayalinde yeşerttiğin bağlar bu yolda gah çiçek açar meyve verir gah gam fırtınasında biçilir. Ârifler "Gamıyla olma mahzûn şâdına itme gurûr/ Bu dünya zıll ı hayâldir ne gam bâkî ne sürûr" diye boşuna dememişler.
Dünya bu.
Yol bu.
Başlamakla bitmez. Gitmekle kısalmaz. Insan yol olana dek böylece dünya da döner, zaman da geçer. En iyisi mi biz başladığımız yere dönelim.
Bir adım daha attım.'Yolculuk'tan 'yol' olmaya doğru giden bir yolcuyum..

10.02.19