Düzlüğü hiç sevmem
Gayretsizliği, çabasızlığı da
Düz yaşamayı,
Dümdüz insanları da
Yol dediğin dağlardan geçmeli,
Altından, üstünden
Yol dediğin boran olmalı, kar olmalı
Yol dediğin
Çeşmeleri seyredip, ırmakları içmeli
Doğru insanlar, eğri yollar
Dağ başında tek bir çınar
Dümdüzlük ufkumu karartır
Dümdüzlükte saklı
Silik baylar, cilalı bayanlar
Ve onlar gibi parlak salonlar
Doğru yollarla karıştırmayın,
Dümdüz yollar uyutur
Yol dediğin inişli çıkışlı olmalı
İnsan gibi insanı yormalı
Yol dediğin,
İnsanı nefes nefese bırakmalı
(Temmuz, 2001)
Kayıt Tarihi : 25.2.2023 18:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!