Yol/cu Şiiri - Şevket Güler

CD1d54c70m31y923h36IXnC

anıları süzdüm
elde kaldı hüzün
çıplak yürüdüm
bıçak ağzıydı yüzün

ayaklarımın cambazlığı
ipteki maharet
kedimin kuyruğunda
saklanıyor cesaret

siz diyerek
çoğalttığım silüetler
aynalardan taşmıyor
t/aşan fazla yaşamıyor

firar eder çehreler
iz bilmez
iki laf etmez
kalabalık
kasvetlidir şehirler

daha fazla yaşasın diye
kapatmıyorum gözlerimi
uyurken bile
geceleri

ben de
nadasa bıraktım bir ara dilimi
sonra kendim yarattım
yağacağım çiçekleneceğim iklimi

günün
karasını yaşadım
siyah kanatlarla
beyaz uçtuğunu hatırlarım

yer çekimli zamanın
en ağır saatlerini keşfettim
kar ve yağmurla
günü doldurdum
buzlu yollara saldım kendimi
bir kenara koydum
ayaklarımın ellerimin şahitliğini

bilsen
ne zamanlarda
buldum kaybettiğim yolları
duvarlarına kazıdığım tırnaklarımın
kırılgan yaşlarını

kaybettiğim yol olurdun
baktığım iz
izdeki giz olurdun
küçük akıl oyunlarında
tekrar bulurdum
ayaklarımın kanayan hafızasında

çıplak yürürdüm
yalın geçerdim
çığlık olur
elimde kalır hüznün
endişeden uzak patikam olurdun
ayaklarımın kanlı bıçağıydı yüzün