Yol Boyunca İnsanlar Gördüm

Yol boyunca insanlar gördüm
Ne sevgiden bahseden
Ne mutlulukları okunan gözlerinden
Kimi kederli, kimi hasta
Yaşlı gözleri,
Ben de ağlıyorum onlarla

Yol boyunca insanlar gördüm
Seslerinde,
İnanılmaz bir çaresizlik
Kelime kelime titriyordu.
Yüzleri,
Güzün son aydınlıklarını barındırıyordu.
Bir kış günü,
Açılmayan kapıların ardındaki
Rüzgârlar gibi soğuktu elleri.

Yol boyunca insanlar gördüm
Anlaşılmaz düşüncelerin
Yalanla gerçeğin arasındaki farkı
Uzakla yakının arasındaki farkı
Düşen yapraklara benzeten insanlardı.

Yol boyunca insanlar gördüm
Kimi bir çiçeği incitmeme kaygısında
Kimi uzak ufukları düşlemekte
Kimisi korkulu kâbuslara batıp çıkmakta.
Yıllanmaktaydı mutluluk
Adım adım kaçmaktaydı umutlar
ve yüzler soluk.

Yol boyunca insanlar gördüm
Kardeş insanlar.
Yaslısıyla yasta,
Kederlisiyle mutsuz,
Yorgunuyla yapraklar gibiyim.
Bir onlara baktım,
Bir gözyaşlarına,
Bir de bana
Ben henüz bebeğim.

Yol boyunca insanlar gördüm
Kederli insanlar
Gülmeyin dostlar
Mutluluk şarları söylemeyin bugün.
Uçmayın kuşlar öyle
Yeşil dallara konmayın.
Görünmesin masmavi gök
Bulutlar ağlasın benimle beraber.
Duymadınız mı?
Sizlerden yana değil mi sözüm
Oysa ben bugün, bin kez öldüm.