Yol Boyu Onu Düşündüm.

Dün gördüm.
Akşamüstü olmuş, dönerken çarşıdan.
Durdu.
Biraz, konuştuk.
Dertlendi bana, çoluk çocuktan.

Mutsuzdu.
Belliydi, erken ağarmış saçlarından.
Yüzleri kırışmış
Amma hala, güzel gözleri,
Gülümseyebiliyordu, kaşlarının altından.

Geçmişi konuştuk.
Kısaca.
Ne kadar, konuşulabilirsek durduğumuz bu yolun ortasında!
Görüşelim dedi bana.
Der demez, donup kalmıştım orada.

Ayrıldık.
Ve!
O devam etti yoluna, ben gittim kendi yoluma
Yol boyu hep, onu düşündüm.
Çünkü!
Onunla olan, anılarım geldi’ de aklıma.

07 Eylül 16
Antalya