Yol Boyu Anılar Vardı Şiiri - Bekir Tolu

Sahi bir daha uğramadık
Tanıştığımız o ilk sokağa..

Hatırlarmısın
Otobüs durağında kalabalık
Senin saçlar darmadağınık
Uzattığım elimde, şiir ve merhaba
dostluk böylemi başladı acaba.

Bin yıl öncesinden sesini duyar gibiyim
Sesiyin sıcaklığında yanar gibiyim
İlk yürüyüş,
Psikoloji dersi -şiir ve ud-
Sevdandan soyutlanmış mızrap
Gök katlarında sürüyordun hayat.

Neden çekildik
Sefaletin beldesine
Kaybolan yıllar hanesine
Her yer, her şey sahteydi
Sevenlerden başka
Sevmekse bizde vardı, hemde bambaşka
Sevdik, sevdamız koğuldu
Yaşadık yaşamadık oldu.
En güzel günler ümitsizlikte boğuldu
Artık bu can bu hayattan soğudu.

Tahtirevalliye bindirmiştik karanlıkları
Yağmur yağacakmı diye bakmadan
Yol boyu sükut, sürgün yorgunu
Oturaklı yolcu gibiydi özlemler

Kahkaha duyulduğunda ilk ürperen farkedilmedi
bir laf attın ortaya isteksizce
-Yürümek zor,
-Geriye dönmekse imkansız..
Belkide...

Yağmurun hecelemesi duyuldu
Hafif hafif
İnce ince
Sonra güneş
Gökkuşağı bahtiyar
İlk gören farkedilmedi..

İkimizde baktık, önce göğe, sonra yere..
Cebeci-Kızılay arası
Tek kelime, bir şarkıdan- Sonra isyan-
Sustum..

Üst geçitte soluklanma
Ne tarafa..
-Farkeder mi
Yürüdükten sonra...