Yol Boyu Şiiri - Ertunç Turan

Dağların güzeli
Yolcudur karanlık dağların yolarında
Bir avuç rüzgarla saçları coşmuş,
Çiçek takmış kıvrımlı saçlarına
Yüreği dolmuş taşıyor
her bir ter damlamasıyla
Işık veriyor yollara yollar suya
Dört mevsimin rengini takmış takıştırmış
Kelebek şahine dönüşmüş, gözleri güneşe
Dağların güzeli yolcudur memleketine
Teni barut, elleri ise toprak kokuyor,
yüzü ülkem oluyor
Karanlık bir gecede, ışık huzmesiyle kayboluyor
geride kalmanın kırık yürüyüşüyle
Ve ben,
Ona koşuyorum
O gitti, gidiyor memleketine
memleket zozan kokuyor.
Toprak ana kucaklıyor misafirini,
Ay utangaç
Taş soğuk
Ve deli yağmur uğurluyor dağlı güzeli
Yağmur alıç kokusuyla dolu,
Yüzü gelincik bahçesi
Kato zozan, zozan cilo,
Colemerg kızına yakışır biçimde gitti
Soylu dağ kızı