Düşten Düşe Şiiri - Erva Özbaba

Hep en çok koşulan yol
Yormaz mı insanı?
Hep ardından bakılan
Ya da kovalarcası yoluna serpilen
Bir ışık belirir mi sahiden
Tüm galaksilerdekinin aksine
-bir gün-
Gözler kapansa bile
Kalpler kararsa bile
En ücra köşelerde kalınsa bile
Aydınlatacak bir ışık
-ardından-
Kalemim düşüp ellerinle buluşur belki
Rüyalardan uyanmadan
Şiirlerden başka bir şiire
Atlar bütün çiçekler
Olmadığın günler adına
Vakit yakın ve yollar senli
Ve tek seninle gelir yolumda
Yelesinden aşk süzülen atlar.
Düşünden düşüme; içinden içime
Güldüğün yerler şenlenir birden
Çiçekler, korular yetişir
Yalnız senden sürüklenir heceler;
Beklenen günümüze,
Beklenen gecemize,
Beklenen düşümüze.