Yol bitti… Ben bitmedim.
Bir yanım toprak, Bir yanım duman.
Aşka düşmüş garip gönül,
Ne giden belli, Ne kalan.
Yol bitti... ben bitmedim,
Yandım ama sönmedim.
Dostlarım sel oldu aktı,
Bir dağın arkasında her biri battı
.
Bir sevda ektim, toprak aldı,
Yarısı bende, Yarısı onda kaldı.
Yol bitti... ben bitmedim,
Yandım ama sönmedim.
Yol bitti, dizler çöktü.
Bir umut ektim, soldu içeriden.
Saz sustu… Ben dinledim.
Gözyaşım tellerde kaldı.
Yol bitti... ben bitmedim,
Yandım ama sönmedim.
Bir ben böyle yaralı,
Bir ben miyim garip, kimsesiz?
Bir söz duydum; “Dostun gülü el yakar.”
Ben de yandım…Sessiz kül oldum.
Yol bitti... ben bitmedim,
Yandım ama sönmedim.
Yol bitti... Gözüm daldı.
Bir ben vardım, bir de hatıra,
Kalan sustu, giden konuşmadı.
Yol bitti…
Ben bitmedim.
Yol bitti… ben bitmedim,
Yandım ama sönmedim…
Kayıt Tarihi : 11.11.2025 12:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu eser, Emrullah Çelik’in “Yolun Yarısında” adlı kitabından esinlenilmiştir. Her satırında bir yara, her kelimesinde bir şifa saklıdır…
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!