İşte çıkıyorum hayatınızdan
Bilinmezlik olur yoldaşım
Sizin için yok hükmündeyim artık
Kiminizin anmayacağım adını
Kiminizi siliyorum defterimden.
-Henüz silemesem de yüreğimden...-
Siz köprüydünüz,
Ben akarsu
Akıp gidiyordum benliğimde
Aramadım yeni köprüler
Yol bitti işte,
Ulaştım denize.
Dönemem doğduğum yere
Geçemem bir daha altından köprülerin.
Ben artık ben değilim,
Kimliğimi yitirdim denizde...
Kayıt Tarihi : 30.4.2003 09:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Köprülerin ve akarsuyun tanımı gerçekten çok ilgimi çekti..O köprüler de belki bir noktada akarsuydu kendi bakışlarından..Ama herkes kendi yolculuğunu yapar ya yaşam serüveninde..
Başka bir akarsuyun yaşamına köprü olarak girmeleri ilginç ..Ya da öyle görülmeleri sonuçta akarsu tarafından....
Bir müddet olsun, beraber akmış olmalarını istiyor insan.. Diyalektik bunu gerektirir ya.. 'Değişmeyen tek şey değişimin kendisi ' ya..Ama direnip köprü kalmakta ısrar ettilerse çok üzüntü verici geldi şimdi..Tabii onlar adına..Köprü kalıp alttan geçen suya tanıklıkta pişme ihtimallerini de gözardı etmemek lazım öte yandan....
Peki sonunda senin denize karışmana ne demeli..Denize karışmayı kimliğini yitirme olarak algılamana yani.... Başka ve kocaman bir kimliğin parçası olarak evrilme ve devinme olarak da algılaman mümkündü aslında..
Bu şiiri 2003 te yazmışsın. Üzerinde ki yorumların değişmiş de olabilir tabii. Belki bu anlamda tarihlerin belirtilmesi önemli ..
İnsanı epey düşünmeye teşvik eden , bu anlamda oldukça işlevsel diyebileceğim dolu bir şiir okudum..Birikimlerine , kalemine sağlık ..
sevgiyle..
aynur özbek uluç
TÜM YORUMLAR (3)