Yol Bitmiyor Şiiri - Nil Nehri

Karanlık bastırıyor,
Işıkları yanık evlerin önünden geçiyorum.
Kim bilir neler yaşanıyor şu anda içlerinde.
Kimler var...
Hangi sözler söyleniyor...
Hangileri söylenmiyor...
Hangi sevişmeler yaşanıyor...
Kimler ayrılıyor...
Kimler birleşiyor...
Kimler düşünülüyor...
Kimler siliniyor hayatlardan...

Araba camından görülen gölgeli ışıklar hayallere sürüklüyor beni.
Eski güzel günlerimi düşünüyorum.
Hayal ediyorum, sanki kötü şeyler yaşanmamış...
Hala mutluyum, yalnız değilim...
Kalbim kırılmamış halimi düşünüyorum.
Çok uzak görünüyor bana.

Seni düşünüyorum ve şaşırtıcıdı;
Seni özlüyorum.
Uzun zamandan sonra ilk defa seni özlüyorum.
İyiliğinden değil,
o zamanlar ben mutlu olduğum için, seni özlüyorum.

Gurbetteyken ışığı ve pencereleri açık evlerin içine bakardım istem dışı.
Hani belki tanıdık biri vardır.
Ya da,
Tanıdık bir manzara,
Yalnız olmadığımı anlamak için.

O zamanda inanıyordum kendime ve değerime...
Hata...
Ama hatalar da önemlidir.
Çünkü doğruları buldurur ve güçlü kılar.
Şimdi daha güçlüyüm.

Gözlerimi açıyorum.
Yine arabanın içindeyim, yolculuk bitmiyor.
Kitap okuyorum, müzik dinliyorum bitmiyor.
Başka ne yapabilirim ki?
Hayal kuruyorum yine...

Şimdi de olmak istediğim yerdeyim.
Hava sıcak, parlak...
Üstümde ince ve pembe bir elbise...
Hoş görünüyorum.
Çok sevdiğim arkadaşlarım yanımda
Güzel vakit geçiriyoruz, hayatım yolunda.
Mutluyum...

Gözlerimi açıyorum yine,
Hala arabadayım.
Bitmek bilmiyor bu yolculuk da hayallerim de...
Kitap okuyorum, polisiye gerilim.
Sürükleyici, heyecanlı.
En iyisi yine gözlerimi kapatayım,
Hayal kurayım.
Belki mutluluk hayali kurarım.
Belki de sensizlik hayali kurup mutlu olurum...

Yol bitmiyor.
Hayallerim de...