Yol Biterken Şiiri - Kürşat Sungur

Taş olsa bu kadar dayanamazdı
Kalbimin ağrısı daha da azdı
Gönül söyledikçe ellerim yazdı
Sus! diye arada göz atıyorum

Yıllar yılı ümitlerle bekledim
Her yaprağa bir gün daha ekledim
Kitapların arasında sakladım
Takvimi sokağa fırlatıyorum

Yorulurmuş meğer insan zamanla
Ateşde gidermiş tüten dumanla
İşim yok mızrapla, sazla,kemanla
Koydum bir mezata, hep satıyorum

Kulak asılmıyor bizdeki derde
Hani o dostlarım, yoldaşlar nerde
Çekerken geceye bir kara perde
Yaktığım mumları ağlatıyorum

Uzundur yolumuz, azığımız az
Anladım bu ayak buna dayanmaz
Uzağına düşer menzile varmaz
Tüfeği sırtımda kocatıyorum

Nereden başladım, nereye geldim
Denizleri aşıp ,dereye geldim
Bir damla su ile bir kaşık buldum
Eceli kendime uzatıyorum

Ne geceden hayır geldi ne günden
Bugün biraz daha yorgunum dünden
Artık alacağı kalmadı benden
Felekle hesabı kapatıyorum