Yol Bitecek Şiiri - Eda Bilgin

Sevmeme bile izin vermiyorsun seni
İncitip kırıyorsun sevginle dolu bu yüreği
Gözlerin mi kapalı yoksa, neden sevdama âmâsın
Bu hep böyle mi gidecek?
İçimde hep kanayan bir yara mı olacaksın?

Ömür tükeniyor ve tüketiyoruz sevdayı
Güneş doğuyor ve batıyor hergün yeniden
Bu tekrar benim ömrümden götürmüyor hicranı
Her doğan gün sona yaklaştırırken bizi bir adım daha
Uzaklaşıyorsun, uzaklaşıyorum mutluluğa asırlarca

O kadar güzellikler var ki yaşamaya değer
Bugün yağmur yağdı mesela İstanbul'a
Ardından çıkan gökkuşağını anlatsam sana
Mis gibi toprak kokusunu, bir an gelen o yağmurun huzurunu
Yüreğine bir damlası serinlik verir mi, gözlerin gülüverir mi?

Seni de yıkasa ya bu Nisan yağmuru
Ruhuna aklasa, gönlünü paklasa
Sahi değişir mi bana olan vefasızlığın
Yoksa hep aynı mı kalacak acımasızlığın
Ömür solana, musallaya koyulana dek mi böyle umursamazlığın

Yol bitecek bir gün sevdam, yolculuk bitecek
Bu acı, bu dert, bu kader bile sevmeyecek seni, yitecek
Gülümsemediğin ne kadar gün varsa ardından küfredecek
Hak etmediği davranışları gören tüm sevdalar sana lanet edecek
Ve bir gün o bedenin, o güzel yüreğinde terk-i Diyar edecek.

Eda Bilgin