Yol Beni Çağıryor Sevgilim

YOL BENİ ÇAĞIRIYOR SEVGİLİM
-BİR VEDANIN ARDINDAN-

Yol beni çağırıyor sevgilim.
Haydi,vakit tamam,zaman doldu.
Vedalaş neyin varsa geride,
Tutuşsun bir çıra gibi yüreğin
Alev alev yansın.

Yol beni koparıyor senden sevgilim.
Yüzümü dayadım cama,hava bulutlu.
Taşıyor rüzgar kara bulutları.
Birazdan başlayacak sağnak,
Dökülen birkaç damladan bellli.
Şahididir tüm yolcular bu ayrılığın.
Boynuma sımsıkı sarılsın kolların,
Al tut ellerimi yol bizi ayırmasın.

Yol beni götürüyor sevgilim.
Dışarda hava soğuk ve sisli,
Baca gibi tütüyor havaya saldığım nefesler.
Erir içimdeki yangında en katı madenler.
Ben ki kaya kadar sert duvar gibi soğuk,
Ve ben yalnız adam,
Ateşin beni yakıyor sevdiğim.

Yolcu yolda gerek sevdiğim.
Lakin nasıl bırakarım seni böyle çaresiz?
Gözünden akan selde boğ beni
Ya da kurutsun gözyaşlarını buselerim.
Kenetlensin ellerimiz ayırmasın yollar.
Ağlatır insanı daima böyle sonlar.
Ve çalmaya başladı ayrılık saati,
Kalbimi kalbinde bırakıyorum.
Sakla en esrarlı yerde bu emaneti.

Yol ayırdı beni senden sevdiğim.
Ruhum sen de tutuklu kaldı.
Alıp götürdüm bu ruhsuz bedeni.
Rengi kaybolmuş bir dünyaya.
Geceyi aydınlatan ay ışığı
Ruhumun sadık dostu artık
Şafak sökene kadar.
Sevgilim,diğer yarım,
Sevgim ve özlemim çarpılsın sonsuzla
Ve bölünmesin hiçbir şeye.

Hasan ÇANAKÇI
Şubat 2018