Bekleme, yol bekleyen,
yollar insansız gelir.
Üstüne kâbus gibi
kollar insansız gelir.
Bazen ışıklar söner,
iner sonuncu perde.
Bazen de tanrı gibi
ne göktesin, ne yerde...
Bu zehir umut var ya
her acıdan çetindir.
Umudu ölmüş yetim
ne mutlu bir yetimdir.
Bekleme, yol bekleyen,
yollar iz de bırakmaz.
Yollar getirdiğini
alır, bizde bırakmaz.
Kayıt Tarihi : 26.9.2019 01:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!