Yol Ayrımı Şiiri - Etem Kaya

Beklerken ben yolların ayrımında,
Kalırsam kararsız şaşırma sakın.
Endişelerden sıyrılamayıp da,
Beklerim oralarda şaşkın şaşkın.

Ey hayat nefret kusuyorum sana,
Kahkahalarla gülerken bana sen,
Kalmıyor dönüşmemiş bir kalp taşa.
Keşke rüzgar olup bana da essen!

Yalnızlıkla baş başayken aniden,
Kendini gösteren huzurlu ışık.
Ne kadar muhtacım sana bir bilsen,
Olalım artık yeniden barışık!

Sevdiklerimin gözünde görünce,
Gözyaşlarından yansıyan aksimi.
Söylendim kendi kendime, fikrimce:
Sevmeyi sevmek için sev kendini.

İndiriyorum yıpranmış maskemi,
Senelerin yorgunluğu üzerimde.
Görüyorsun işte artık gerçek beni,
Nedir bu şaşkınlık güzel yüzünde?