Yol Ayrımı Şiiri - Ercan Keskin

Yol ayrımı ayırdı bizi
Aramıza sıra dağlar kattı
Bulutların boz bulanık grisi
Denizlerin serin sularına karıştı

Bağırdım,kayalar ses vermez
Ağaçlar sağır duymadı
Sinir uçları dumura uğramış
Sessiz dünyasında anlamadı

Benli dizeler usandırdı
Senli dizeler geçmişte kaldı
Ellerim geleceğe uzandı
Gözlerim kör, parmaklarım ağladı

Yangın yeri yol ayrımı
Anılar birbirini kavladı
Mahşeri alev topları
Her yanımı kapladı

Kırıldı düşler etrafa saçıldı
Olduğu yerde dona kaldı
Tuz buz oldu camkırığı
Umutlar yeşil ışık parladı

Okyanuslar akıtsan sönmez
İçimdeki aşk ateşi bitmez
Toprak örtse bile üstünü
Küllerinden yaratılır fark etmez

Yol ayrımı vurgun yeri
Fay hattında deprem seli
Sen olmayınca herşey altüst
İçimde yanardağ püskürmesi

Yanılsamalar sürükler bizi
Geçmişten kalma takıntı izi
Sanılar frekans girişimi
Ruhumuzu okşar tan yeli

Alacasına aşk acısı derler
Tadımsız haz içine döner
Aynı senaryoyu çekseler
Sonuç değişmez, flim biter