YOL ARKADAŞIM A
Yirmi yedi yıl ne kadar çabuk geçti kısacık bu ömür baharından
Vefatlar üzüntüsü kıskançlık çekiştirme huzur vermedi bir yandan
El ele tutuşarak güvenle yürüdük biz bu dikenli sarp olan yoldan
Gönlümün sahibi başımın tacı sırdaşım olan bu yol arkadaşımlan
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta