Yol Arkadaşım Yalnızlık Şiiri - Bünyamin ...

yürüyorum yüreğimde bir ağırlık
ağlarına düşmüşüm sevdanın
çırpınmak fayda vermez
çığlıklarda....

kimseler duymaz beni
kimseler bilmez seni

bizmut rengindeydi doğa
ve doğallığını kaybettikçe
içim titrer üşürdüm
soludukça havanın nemini
ıslanırdım yanlızlığında

yalnızlık benim yol arkadaşımdı
her damlasında içimi yakardı
dosttu belki; belki de acı söylerdi
ölüm derdi her nefesimde
soluk alışımın en derin yerinde
boşluğumun en dipsiz kıyısında

sana uzattıkça ellerimi
baharlar güze yazlar kışa
gebe kalırdı ve ben ağlardım
sonra uzun bir yolculuğa çıkardım

yanımda yol arkadaşım yalnızlık
uzun uzun soluklanırdı
solgun bir hayat tablosunda......