Yol Arkadaşım Şiiri - Şevval Özüberk

Kimsesiz yola çıkmışken karşılaştık
Yalnızlık, gözlerimizin üzerinde bir ışık
Cumartesi günüydü fakat günlerden pazartesi gibi,
Yeni bir hafta yeni bir başlangıç misali.
O yolculuk hiç bitmedi.

Yağmur damlaları cama düşerken,
O güzel sesiyle şiir de okumuştu bana,
Ne tuhaftı ki tesadüflerimiz, sanki yabancı değilmişiz
Yıllardır karşılaşmayı bekliyormuş ruhlarımız.
O karşılaşma hiç bitmedi.

Gözler ruhun aynasıdır derler ya
Bana konuşmadan anlattıkları vardı.
Bir esinti, bir üzüntü…