1 AĞUSTOS 2002 DİYARBAKIR KULP AYGÜN KÖYÜ
Sanki bir yolculuğa doğru yola çıkıyoruz ama hayat benden çok dert çekmeye başladı. Bende bunu bilmeliymişim ama bir derde ne kadar üzülsem hep başım bir belaya sıkışacak bunu asla tahammülü olmayan günlere göre bizim umut diye bir çağımız olamadı sevdiğim bilgin olacak içimde hep korku şüpheler açacak bil ki onun adı kader gelip geçermiş sevdiğim...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta