Yol Arkadaşım Şiiri - Taha Numan Tekin

Ansiklopedik tezlerinden bahsetsen de bana
Anlamam ben, dili sokaktan jargondan değilse,
Ağdalı, akademik cümle kuramam da sana
Bir kavga bırakabilirim, gözlerine buse

Fener karşısı deniz gibi kamaşır gözlerim
Aydınlığın karşılar, limanına sığınmadan
Türk’e nasıl ki istibdattayken yaraşır devrim
Güzelliğin yarışır, devirmekle bir hanedan

Bana kul köle olma, senin özgürlüğün gerek
Atatürk ihtilal, inkılabı gibi güzelsin
Hür iradenle bu yolda benimle yürüyerek
Sen ki aydın bir Türk kadını, sen ömre bedelsin

Vadedemem şatafatlı ve huzurlu bir hayat
Yağmalanan, etnik istilaya maruz yurtlayız
Ömrümüz belki mücadele ile geçer fakat
Ruhunu taşıdığımız, o sarışın kurtlayız

Kavgam, kavgamız aslında; bizim için, Türk için
Diğer yandan da sen göğüsle kavgayı, bırakma
Kendinin ve evladının geleceğini niçin
Umursamazlar? Soyunun geleceğini yakma

Dinleme “yurdu biz mi kurtarıcaz” diyenleri
Kendine dahi faydası olmayan meczup bunlar
Evlatlarımızın geleceğinden yiyenleri
Görmezden geleceğiz!? sövmez mi bize torunlar

Biliyorum çok zor, umudunu yitirme asla
Esenlik ile yaşanan günler de göreceğiz
Emek vermeden biz, yeşermez bu ekinler anla
Vakti gelince, utançsız, gururla öleceğiz

Bir Türk bebeğinin gülüşünde huzuru tadıp
Kısacık ömre, birikecek mutlu hatıralar
Söneceğiz belki ama, evvelce parıldayıp
Şerefli bir göç ancak budur, varsa maveralar