Şiirimi sana adıyorum.
Çölde ve fanusunda olan bu Karanlık Tiri, Rona'ya gidecek.
Yol arkadaşım,
Kötülükte rakipleşen canlılar sürünüyor İblis'e.
Birlikte savaşmaya ne dersin sevgilim! Kalbimin göğü alıp götürüyor yıldızlara, Henüz kalkmadan.
Bir çöl bitkisiyle uyuyorum.
Dikenleri kanatırken su da veriyor içinde. Büyüyorum o sıvıyla.
Karanlık....
Karanlıkta çığlık atan mucizesin, şansımsın tanrıdan inen
Sana övgü dizemem ama aşkımı da bilmen gerek.
Yola çıkalım artık
Kan kaybı olurken gözlerimdeki renkler soluyor.
Gidelim tüm renklere
Tut elimden, dön ve gör iyi niyetimi
Kumpas değil bu, yapay değil
Geleceğin ardında gizlenen bir ihtimal sana dair aşk, kabul et
Lanetlenmeden gidelim.
Çiçekleri almayalım
Çiçekler sahnesinde güzeldi ya.
Zamanın vahşi duracak gözlerine baktıkça
Güzelleşecek kurbağalar
Kapının ardında durma, gel bağrına sevgilim
Sadece tanrı kalsın aramızda.
Kayıt Tarihi : 11.6.2022 18:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
