Kader yalnızlığı bir biçimde yok etmekmiş…
Ben yalnızlığı bavulumun en ücra köşesine yerleştirip, tatile koyuldum…
İhtiyatlı yiğidin ağlamazmış gibi, son anda kurtardı beni yalnızlık, mutluluktan…
Mutlu olmak bana göre değil arkadaş…
Tiner kokusu gibi sinmiş odalarıma, yalnızlığımın gözyaşı…
Hayırdan mı, şerden mi?
Yine gevezeliğim üzerimde…
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
teşekkürler değrli yorumunuz için...
Hiç bir yol yalnız çekilmez.Yalnızlık dediğimiz şey en yoğun en kalabalık başka şeylere vaktimizin hiç olmadığı anlardır.aldanmamak gerek-saygılar..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta