Kul Hakkı Şiiri - Midayet Kara

Mevla’m insanı, ne güzel yaratmış
Kendisinden ona, çok şeyi katmış
Akıl vermiş, kaderiyle donatmış
Kul hakkı yiyene, acıyorum ben

Her insanın elbet, bir rızkı vardır
Haksız yere yersen, bil ki zarardır
Alın teri yersen, her şey helaldir
Kul hakkı yiyene, acıyorum ben

Helal kazananlar, huzurlu yatar
Kimi kazancına, haramı katar
Kimi hep kazanır, kimisi batar
Kul hakkı yiyene, acıyorum ben

Her insan yolunu, kendisi seçer
Doğruluğun yolu, yürekten geçer
Bilki her insan, ektiğini biçer
Kul hakkı yiyene, acıyorum ben

Yaşadığımız bu dünya, bir handır
Dünyadaki sevap, ahrette kardır
Kul hakkı yiyenin, işi çok zordur
Kul hakkı yiyene, acıyorum ben

Elde bir şey varsa, ver bize derler
Sana bana vermez, dünyayı yerler
Kezzap ile çıkmaz, eldeki kirler
Kul hakkı yiyene, acıyorum ben

Milleti düşünmez, kendine bakar
Haline hiç bakmaz, var ise çıkar
Dokunursan ona, dünyayı yıkar
Kul hakkı yiyene, acıyorum ben

Yalan dolanla, gözünü boyarlar
Zenginsen, adam yerine koyarlar
Hakkını yerler, malını soyarlar
Kul hakkı yiyene, acıyorum ben

Kul hakkını yiyip, hiçe sayarlar
Midayet’im sanma, seni duyarlar
Dünyayı yeseler, ancak doyarlar
Kul hakkı yiyene, acıyorum ben
(0651) Kasım 2003