Yol akar gider öylece

gözüm gönlüm birbiriyle savaşta
yok benim aklım yarınki güneşte
bilinmeyen bir yolda
tek adımla
yürümekteyim kendi sonuma

varamadım sonuna kendimi bildim bileli
duyamadım onca nidayı
seslendiğin
başıboş sokak köpekleri halime güldü uzaktan
yalnızlığımla yürümekteyim kendi yolumda

kabına sığmayan biri haykırdı bir anda
çaresizliğin resmedildiği o tablodan
kırpık hayallere savrulduk yavaş yavaş
bir hiç olacağız günün sonunda

ben yürümeye çalıştım
kendi yolumda