İki ürkek, kırılgan insandı onlar.
Bir yolun ağzında buluştular.
Çıplak bedenlerinde geçmişin yara izleri,
Çuvaldan bir örtüye sarındılar.
Ve baktılar birbirlerine,
Baktılar ürkerek kırılmaktan.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
