Yol açar Şiiri - Üzeyir Aydın

YOL AÇAR

Nedir derdimiz bilmem, bu dünyada emanetiz
Bir varsın birde yoksun, neden olsun düşmanlıklar
Hep iki metre kefene, hepimiz kemik ve etiz
Ne mal ne mülk gidecek, mekanımız mezarlıklar

Barış deriz sevgi deriz, sonra bizden değil iteriz
Biz özgürlük isteriz, bizden olamayanı ezeriz
Huzurum olsun deriz, nifak tohumları ekeriz
Biz akıllıyız deriz, hep cümle alemler keriz

Nedir bu düşmanlıklar, dünya sana bana yeter
Sıhhat olmayacaksa, zengin fakirden de beter
Huzur dolmayacaksa, sırca köşkü kimler ister
Sağlık huzur olsunda, evimde bacam da tüter

Kan döküp can yakanlar, Sevmeyi de biliverse
Ölüm onun da bilse, kin nefreti siliverse
Para pul hepsi neyse, yüreğe aşk akıverse
Çatılan kaşlar inse, insanı sev deyiverse

Gönlünde güller açar, herkes ona kucak açar
Kalbin pası silinir, yüzünde gülücük açar
Onu gören zalimler, ondan fersah fersah kaçar
Dost el uzanır tutar, miraç’a doğru yol açar

Yol olur açılırsa, birileri katılırsa
Zalimin zulmü kalkar, yüreğe iman akarsa
Fitne fesatta kalkar, herkes Mevla ya yakarsa
Sevgiler yürek yakar, miraç’a doğru yol açar

Samimiyet gerekli, hepsi saf temiz yürekli
Bu da biziz demeli, insanı insan bilmeli
Bu benim dememeli, o örnek gösterilmeli
Yürekler sevgi saçar, miraç’a doğru yol açar

Cebrin Defteri; 18.Temmuz.2009 [ iceri)