“Yol uzadıkça uzuyor” diyerek başlasam ardından kuracağım cümleler üç aşağı beş yukarı öngörülebilir fakat ne yol uzadıkça uzuyor ne de ben ne yazacağımı biliyorum. Sadece yazmak istedim, ne yazacağımı-ne söyleyeceğimi bilmesem de yazmak istedim. Üstelik uzadıkça uzamıyor yol. Bir adım ötene gitmek istemezken ruhum; bedenim, onu senin ırağına düşürmeye and içmişçesine akıp giden yolda ve aklım, fikrim, düşüm, düşüncem yine sende.
Bir sigara yaktım, Neşet Baba hem çalıp hem söylüyor ben de ince ince eşlik ediyorum: “Beni eller gimin görme; sen benimsin, ben seninim…”
…
Yol.
Ne uzar ne kısalır bir incecik çizgi…
Kulağımda bir nağme adın,
Bir ağıt, bir figan, dertli bir ezgi.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta