Istanbul Bakirkoy 7Aralik
Geceydi.
Kendi içimde kurulmuş, çoktan yıkılmış bir şehrin sokaklarında yürüyordum.
Taşlar birbirine çarpmış, yolların izi kaybolmuştu.
Her köşe başında bir çıkmaz,
her duvarın ardında çökmüş bir sessizlik.
Ayaklarım, artık yönünü unutan bir pusulanın titrek ibresi gibiydi.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta