Yol Şiiri - Mesut Solak

YOL 1

Yol olurum sana ey yol
Yeter ki beni ulaştır sevgiliye
Yol ver bana ey yol
Döndürme beni mecnuna deliye

Bu kaçıncı gelişim sana
Bu kaçıncı dönüşüm senden
Yola geldim sana geldim
Yürümeye geldim
Yokuş olma bana
Oyalama beni kıvrımlarında

Hüzünlerimi giydim
Hıçkırıklarımın sesini kıstım da geldim
İncinmeyesin diye ayaklarımı boynuma astım da geldim
Mutluluğumdan aldım az biraz
Dertlerime katık edecek kadar ah u naz
Sırtımda bir kervan yükü hayallerimle
Karanlıkta meşale tutan ellerimle
Sana geldim
Yürümeye geldim
Niçin yokuş olursun bana
Niçin çıkmaz
Oyalama beni kıvrımlarında

YOL 2
Ey yol
Ben yürümesem sen olur musun
Adım atarsam varsın
Koşarsam çoğalırsın
Durursam yok
Oyalama kıvrımlarında
Celladı olma kendinin

Bak bir etrafına
Su yürür
Damarda kan yürür
Dünya yürür ay yürür
Akar durur sonsuzlukta

Zaman yürür
Yıl yürür, mevsimler yürür
Akrep, yelkovan yürür
Adımlarım yürür yokluğa

Ey yol
Gel beraber yürüyelim
Can verelim birbirimize
Sen yol ol ben yoldaş
Sen kılavuz ol ben kenarda taş
Yoluna baş koydum
Yürümeye geldim

Yürüyelim ki
Adın duyulsun, adın olsun
İpek olsun, kral olsun
Hicaz olsun
Dünyayı sar sarmala
Dört koldan

YOL 3
Ey yol
Ne ayaklar basıldı sana
Kimler geldi geçti

Sende koşan atın nallarından dinledim ezgiyi
Göç yoluna düşmüş kuşlarda gördüm sezgiyi

Senin bir adın kavuşmaktır bir adın ayrılık
Ulaştırmazsan beni sevgiliye adın olsun aykırılık

Seni var eden ayaklarımdır yok eden kanatlarım
Yolumun sonunda yar olsa da hakikati bulunca atlarım

Basmıyorum sana ayaklarımı seriyorum üstüne
Ezilme, incinme! Yeter ki ulaştır beni hakikat büstüne

Ulaştırırsan beni sevgiliye başımın üstündedir yerin
İşte o zaman yol edip beni İsterseniz yerlere serin