Yol mu yorar insanı;
Yolda yaşadıkları mı?
Yoktum, yollardan geldim.
Oldum, varım!
Uzun ve belki de hayatla kıyaslandığında kısa.
Başlangıcında tükenmez sanılan,
Sonunda "Ne zaman yürüdüm ben bu yolu?"
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
"İNSAN BİR YOLCUDUR! YOLCULUK İSE ERVAH-I ALEMDEN, ANA RAHMİNDEN, ÇOCUKLUKTAN, GENÇLİKTEN, İHTİYARLIKTAN, ÖLÜMDEN, DÜNYADAN, KABİRDEN, BERZAHTAN, MAHŞERDEN, MİZANDAN VE HESAPTAN GEÇİP EBEDLER ÜLKESİ OLAN CENNETTE YA DA CEHENNEMDE SONLANAN UZUN BİR İMTİHAN SEFERİDİR VESSELAM!"
Hayırlı yolculuklar Muharrem bey.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta