Koluna doladığı yünü kirmende eğiren nineye hayranlıkla bakar:
Ne uzun bir yol gidiyor derdim avuçlarında.
Sıkılmıyor muydu, yorulmuyor muydu, bıkmıyor muydu?
Küçüktüm o zamanlar.
İnsan, ne uzun bir yol gidermiş hayallerinde
Yorgunluğunu, bıkkınlığını yüklene yüklene.
Hatta, insan bir yüne benzermiş hayatın ellerinde eğrilen...
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta