Koluna doladığı yünü kirmende eğiren nineye hayranlıkla bakar:
Ne uzun bir yol gidiyor derdim avuçlarında.
Sıkılmıyor muydu, yorulmuyor muydu, bıkmıyor muydu?
Küçüktüm o zamanlar.
İnsan, ne uzun bir yol gidermiş hayallerinde
Yorgunluğunu, bıkkınlığını yüklene yüklene.
Hatta, insan bir yüne benzermiş hayatın ellerinde eğrilen...
Kayıt Tarihi : 23.11.2018 23:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!