Yol Şiiri - Ramazan Demirel

…Y O L…

İnsan bazen kaybolur yaşamın dolambaçlı yollarında.
Her yol bir yere çıkar elbet.
Çıkmaz yollar bile bir duvara çıkar nihayetinde...

Herkesin bir yolu vardır.
Ve kesişir en umulmayan zamanda,
Hiç umulmayan biriyle...
Ama önünü kesmemelidir bir yol başka bir yolun...

Aynı heyecana ortak olan,
Bir eksiği dolduran,
Yorgun bir başı koymak için omzunda yer olansa karşılaşılan,
Sadece bir yol değildir artık gidilen.
Mola verme vakti gelmiştir o vakit...

Bir türkü söylenmeli,
Bir el tutulmalı,
Bir göze bakılmalıdır.
Yol yorgunluğu atılmadır,
Tekrar yola düşülmeden.
Belkide yolun sonundasındır zaten...

Kuruyan dudaklar ıslatılmalı,
Bir omuzda kurumalıdır alnının teri.
Belki bir kuşluk vakti yeniden terlenmeli...

Bir türkü söylenmeli en koyu sohbetin ardından,
Bir demli çay içilmeli yoldaş elinden,
Bir başka yola beraber düşülmeli...

Ben, yolu senle kesişen bir yolcuyum sevgili...

Benim için sen; köyüme giden yolsun.
O yolda nasıl coşkuluysam senle de öyleyim.
Ve nasıl hüzünlüysem,
Ve nasıl düğümlenmişse bir şeyler boğazımda,
Söyleyememişsem,
Ve nasıl sevinmişsem...
İşte öylesin...

Bana saz çalmayı öğretir misin?
Çünkü bir türkü söylenmeli...

(Adana, 12.11.2006)